Werknemers hebben de laatste jaren duidelijk meer verantwoordelijkheid gekregen bij ziekte en reïntegratie. Maar om deze eigen verantwoordelijkheid waar te kunnen maken, moeten zij wel geïnformeerd zijn over hun rechten en plichten en hun mogelijkheden bij reïntegratie. En daar schort het (te) vaak aan, zo blijkt uit een onderzoek van het Landelijk Meldpunt Arbo- en Reïntegratiedienstverlening (LMA). Ik vind de onderzoeksresultaten nogal schokkend omdat blijkt dat bedrijfsartsen – al dan niet onder druk van werkgevers – actief ingrijpen in de behandeling van de patiënt/werknemers en zelfs operaties voorschrijven om het herstel te bespoedigen.
In hoeverre die actievere bemoeienis met het herstel en de te volgen therapie te maken heeft met de liberalisering van de arbomarkt, is niet helemaal duidelijk. Feit blijft dat onder druk van financiële prikkels, arbodiensten steeds meer mensen inzetten bij reïntegratietrajecten, waarbij ook niet artsen worden ingeschakeld. De privacy van zieke werknemers staat daarmee behoorlijk onder druk.
Ik vind dat werkgevers verplicht zouden moeten worden om werknemers standaard te informeren over hun rechten en plichten en over wat de bevoegdheden zijn van een arbodienst in relatie tot hun behandelend arts. Bovendien deel ik de conclusie uit het onderzoek dat er een onafhankelijk klachteninstituut moet komen waar zowel werkgevers als werknemers naar toe kunnen stappen met hun onvrede over procedures en dergelijke. Het hele artikel is te vinden op de site waocafé.
Lees ook:Verlof na bevalling is te kort
Lees ook:Reïntegratie langdurig zieke naar ander werk weinig succesvol
Lees ook:Gedeeltelijk arbeidsgehandicapten niet te herplaatsen
Lees ook:Ambtenaren minder tevreden
Lees ook:Ook illegalen hebben rechten
Die atievere bloeienis met herstel en te volgen therapie heeft niets te maken met de liberalisering van de Arbo-markt maar vloeit direct voort uit de wet: Bij de invoering van de Wet verbetering Poortwachter is de strekking van art. 7:658a BW uitgebreid om de reïntegratie van zieke werknemers een impuls te geven. De werkgever is verplicht om zo tijdig mogelijk zodanige maatregelen te treffen en voorschriften te geven als redelijkerwijs nodig is. Dit met het doel de werknemer in de gelegenheid te stellen de eigen of andere passende arbeid kan verrichten. Interventies en doorverwijzingen komen hier uit voort. Dit is een goede zaak en leidt in veel gevallen tot re-integratie. De werknemer daarentegen die zich telkenmale op zijn privacy beroept en dergelijke inspanningen traineert zal daarmee wellicht zijn gelijk bij de rechter halen maar dit levert niet meer dan een Pirrusoverwinning op. De werkgever heeft zijn best gedaan en na twee jaar wordt hij er via een ontslagvergunning van het UWV uitgelazerd. Met de huidige WIA hoeft hij niet meer te rekenen op een arbeidsongeschiktheidsuitkering, zodat enkel nog de WW rest. Nu deze ook herzien is gaat het in korte tijd richting de bijstand. Als er sprake is van vermogen in de zin van een eigen huis, zul je dit moeten verkopen. Op dat moment moet je wel een erg goed gevoel hebben dat je de principiele discussie over wel of niet een interventie of operatie in jouw voordeel hebt beslecht. Je hebt toch maar mooi je privacy tegen inbreuken van buitenaf beschermd. Nee, ik denk niet dat je er met een discussie over rechten, plichten en bevoegdheden uitkomt. Werkgever en werknemer moeten zich beiden 100% inspannen om terugkeer in eigen of ander werk mogelijk te maken.
@Ronald,
Je punt is mij niet helemaal duidelijk. Beweer je dat je je maar moet schikken naar de nukken/belangen van de arbo arts omdat je toch niets in te brengen hebt als lege briefjes? Of meld je iets over de principiële kant van de zaak: er zijn zaken waar de arbo-arts dus niet over gaat. De gevolgen als je het als arbeidsghandicapte hebt over je beoordeling, je rechten en je plichten, keren zich inderdaad eestal tegen je. Je mond houden dan maar?