Een persoonlijk relaas. Mijn middelste dochter, net 18, solliciteert bij de modeketen Björn Borg en wordt aangenomen. Zij krijgt een contract voor zes maanden… maar met een proeftijd van twee maanden. Op de laatste dag van die twee maanden krijgt zij te horen dat zij ’s maandags niet terug hoeft te komen. Einde verhaal?
Niet dus, want er zijn wettelijke spelregels waar contractpartijen zich aan moeten houden. Een contract voor onbepaalde tijd – of langer dan 2 jaar – rechtvaardigt een proeftijd van twee maanden. Voor korter dan twee jaar geldt een maximale proeftijd van 1 maand. Wanneer ze protest aantekent tegen haar ontslag krijgt ze nul op het request. Björn Borg weet van niets. Wat is er mis met twee maanden proeftijd? Niets toch? Het domme, blonde mutsje kan inpakken. Of niet?
Nee dus. Via het Juridisch Loket krijgt zij een verwijzing naar een pro deo advocaat. Wordt dus duidelijk vervolgd… Wat denken ze wel.
Lees ook:Valkuilen bij ontslag
Lees ook:Warm, warm en nog eens warm
Lees ook:Aantal ontslagaanvragen daalt
Lees ook:FNV is ongeduldig over aanpassingen WIA
Lees ook:Oudere bijstandsgerechtigde de klos
Heel goed! Ik vind het schandalig hoe werkgevers met hun (tijdelijke) jongeren werknemers omgaan. Hoe schokkend deze omgang is, is al eerder besproken in dit blog (het stukje ‘je ben jong en je wilt wat’) en dit is een heel duidelijk voorbeeld hiervan. Men denkt dat ze zich met jongeren niet aan de regels van loon, werktijden, contract en dergelijke hoeven te houden omdat jongeren deze regels niet kennen en dus alles maar voor lief aannemen. Ten slotte: voor hun tien andere jongeren. Heel blij te zien dat dit eens niet opgaat! Ik ben benieuwd naar de afloop…