‘Een op de tien werknemers steelt van de baas’ was een bericht dat afgelopen week voorbij kwam in de media. Een op de tien? Dat is nogal wat. Wat helaas ontbreekt is de definitie van wat stelen nu eigenlijk is. Is het meenemen van een pen naar huis stelen? Of het maken van een paar kleurenprints van vakantiefoto’s? Met andere woorden: waar ligt de grens en worden die grenzen ook gecommuniceerd? Of wordt het overgelaten aan de moraal van de werknemer?
Zo’n berichtje roept dus eigenlijk meer vragen op dan dat het beantwoordt. Bovendien, praat je alleen over werknemersfraude als er een pen verdwenen is of óók als een hogere manager zijn vrouw meeneemt op zakenreis en de baas laat betalen? Of als ie van de bedrijfscreditcard met vrouw en vrienden uit eten gaat onder het motto van een zakendinertje? U ziet, de materie is nogal weerbarstig. Temeer als je bedenkt dat een manager met boter op zijn hoofd, toch wat minder makkelijk zijn medewerkers tot de orde roept. En dat over de hele linie de normen en waarden en het moraal stevig onder druk staan, weten we al langer natuurlijk. Daarvoor hoef je de houterigheid om je heen maar voor te bekijken…
Lees ook:Zo zit het bedrijfsleven écht in elkaar…
Lees ook:Mannelijke manager liegt beter (en vooral ook makkelijker)
Lees ook:Trouwe werknemer grootste dief
Lees ook:Oneerlijke manager dwingt geen respect af
Lees ook:Personeel KPN met stomheid geslagen