Voor de meeste langdurig zieke werknemers wordt actie ondernomen om ze weer aan het werk te helpen. Maar wanneer terugkeer naar de eigen functie niet mogelijk is, wordt te weinig gekeken naar ander passend werk binnen de eigen organisatie of bij een andere werkgever.
Dit concludeert de Raad voor Werk en Inkomen (RWI) in een vandaag gepubliceerd rapport over langdurig ziekteverzuim.
Slechtere arbeidsvoorwaarden
De RWI wijst erop dat te vaak op herstel wordt gewacht, voordat acties worden ondernomen voor reïntegratie. De raad adviseert werkgevers om al tijdens het eerste ziektejaar regelmatig te bespreken of een overstap naar een andere werkgever noodzakelijk is.
De overstap naar een andere werkgever kan onaantrekkelijk zijn vanwege slechtere arbeidsvoorwaarden. Detachering is hiervoor een oplossing, stelt de RWI, omdat de werknemer dan in eerste instantie in dienst blijft bij de oude werkgever.
Meeste zieken in overheid, onderwijs en zorg
Jaarlijks zijn er in Nederland ruim 300.000 werknemers langer dan dertien weken ziek. Ruim een kwart van alle werkgevers is de afgelopen twee jaar geconfronteerd met langdurig ziekteverzuim.
Er zijn duidelijke verschillen per sector. De zakelijke dienstverlening heeft het minst te maken met langdurig ziekteverzuim. Koplopers zijn de sectoren overheid, onderwijs en zorg.
Samen verantwoordelijk
Door recente wijzigingen in de sociale zekerheid zijn werkgevers en werknemers steeds meer gezamenlijk, ook financieel, verantwoordelijk voor de reïntegratie van langdurig ziek personeel. Volgens de RWI pakken beide partijen deze gezamenlijke verantwoordelijkheid inmiddels behoorlijk op.
In ruim negentig procent van de onderzochte gevallen vinden allerlei activiteiten plaats om de werknemer te reïntegreren binnen de eigen organisatie. Via aanpassingen in takenpakket, werkplek of werktijden betreft dit vooral een terugkeer naar de eigen functie.
Weinig actie voor ouderen en laagopgeleiden
Uit het RWI-onderzoek blijkt wel dat voor oudere en laagopgeleide langdurig zieken relatief minder reïntegratieactiviteiten worden ondernomen.
> Lees hier het advies 'Beterschap! Advies over de re-integratie van zieke werknemers'
> Lees hier het onderzoeksrapport 'Re-integratie van zieke werknemers: feiten, verklaringen en mogelijkheden'
Lees ook:Ontslagen wegens arbeidsongeschiktheid dalen spectaculair
Lees ook:Ziekteverzuim binnen gezondheidszorg stijgt
Lees ook:Hulp aan werkzoekenden kan beter
Lees ook:Ziek melden via internet zorgt voor minder verzuim
Lees ook:Eigen zaak lo(n)kt voor 15% van de werknemers
Reintegratie naar het eigen werk is vaak een traject met heldere afspraken en als dat mogelijk is, lukt dat ook vaak.
Reintegratie naar ander werk is veelal toch moeizaam. Eerst moet de keuze al gemaakt worden dat terugkeer nar eigen werk echt niet zal gaan lukken (bedrijfsartsen blijven hieromtrent toch voorzichtig met hun definitieve advies). Dan komt er rouw verwerking dat me niet kan terugkeren.
De client zal daarna op zoek moeten naar ander werk terwijl hij ook “ziek” is, soms al jaren op de oudeplek werkte en ook nog een vooruitzicht dat het loon in de nw baan minder zal (kunnen) zijn.
Mijn ervaring is dat werkgevers te soft zijn bij de begeleiding en aansturing. Het traject is daar niet bij gebaat. Ik pleit niet direct voor heel streng optreden (ik houd van consensus) maar wel van heldere concrete afspraken waar een ieder zich aan moet houden, hier hoort ook bij dat minder leuk werk ook werk is! Dit alles leg je vast in een soort overeenkomst. Effect is geen 100% succes maar wel een grote kans van slagen.
Het zoeken naar een andere werkgever lijkt mij een onbegonnen zaak. De werknemer is immers ziek (geweest) meestal door een burn-out. Werkgevers zijn heel afwachtend om iemand aan te nemen uit een re-integratie traject.